دل‌شان یک جور غریبی تنگ است؛ دلتنگی را از چشم‌های فاطمه قاضی‌خانی می‌خوانم؛ وقتی هرجای مصاحبه به اسم همسر شهیدش می‌رسد، سرخ می‌شوند و پر از اشک. دلتنگی را در شیطنت‌های کودکانه بچه‌هایش می‌بینم؛ محمد‌متین، نهال و محمد‌یاسینی که یک‌جا آرام و قرار ندارند. مدام این طرف و آن طرف می‌روند و به همه جا سرک می‌کشند.
یادداشت های اجتماعی
تبلیغاتــــ
