یادداشت های اجتماعی

روز دوشنبه، ٤/٣/٩٤ پس از برگزارى مراسمى با عنوان "دوم خرداد تلاقى جمهوریت و مشروطیت" که به همت انجمن اسلامى دانشجویان دانشکده فنى دانشگاه تهران برگزار گردید، انتشار نامه اى تأمل برانگیز از طرف 'بسیج دانشجویى دانشگاه تهران' همه را شوکه کرد و دلسوزان و فعالان دانشجویى را به فکر فرو برد. قسمتى از این نامه را در ادامه نقل مى کنیم :

"بدیهی است درصورت عدم برخورد با مسببان ماجرا توسط بالاترین رکن قضایی کشور یعنی قوه قضائیه، بسیج دانشجویی از این به بعد نه با دانشگاه و نه با سایر برهم زنندگان نظم دانشگاه کمترین مماشاتی را نخواهد داشت و ضمن وارد شدن مستقیم به موضوعات اینچنینی، اجازه بر هم زدن نظم عمومی را به هیچ کس نخواهد داد."

این نوع اظهار نظرهاى بى مهابا و با رنگ و بوى تهدید -که البته بى سابقه هم نیست - ذهن هر انسان دلسوز نسبت به فضاى دانشگاه و هویت مستقل دانشجو را به این موضوع متوجه میسازد که چگونه ممکن است یک تشکل دانشجویى که نام مقدس "بسیج" را یدک مى کشد، با چشم بستن بر استقلال دانشگاه و دورى از فضاى امنیتى این نهاد علمى نه تنها از باز کردن پاى دستگاه قضایى سخن به میان آورد، بلکه پا را از این هم فراتر گذاشته و تهدید به اقدام مستقیم کند؟
البته در اینکه منظور این افراد از "وارد شدن مستقیم به موضوعات اینچنینى" چیست نیز جاى بسى بحث و بررسى است که توقع مى رود مسئولین مربوطه با واکنش مناسب و جدى اجازه ایجاد فضاى سیاه و امنیتى و فراتر از آن تهدید هاى قلدرمأبانه را به هیچ فرد یا گروهى ندهند.

نگارنده خود به عنوان فردى که همواره خود را یک بسیجى و نه عضو "بسیج دانشجویى" مى داند، از اینکه امروز با استفاده از این نام مقدس و ارتکاب چنین رفتارهاى متضادى با هویت بسیج به چهره آن ضربه وارد شود به شدت نگران است.
از طرفى بدون توجه به نام این مجموعه نیز اقتدارگرایى و توسل به فضاى مواجهه جنجالى و تخریبى و یا قضایى و تهدید آمیز به جاى گفتگو هاى سازنده و اندیشه اى به هیچ عنوان در شأن یک تشکل مستقل دانشجویى نبوده و نیست. قطعا در صورتى که این افراد حس مى کنند در فضاى اندیشه اى دست بالا را دارند، مى توانند با ایجاد فضاى سالم رقابت هاى اندیشه اى، اعم از مناظره، گفتگو و انتشار مقالات با زمینه اندیشه اى برترى خود را به اثبات برسانند و طیف دانشجو را به سمت خود جذب کنند.

به نظر مى رسد در فضاى امروز جامعه و در شرایطى که وحدت و حفظ آن از مهم ترین وظایف هر ایرانى است، ایجاد چنین فضایى نه تنها به نفع کشور و نظام جمهورى اسلامى ایران نبوده، که زمینه را براى اختلاف افکنان محیا کرده و میتواند زمینه ساز دو دستگى و حتى چند دستگى میان قشر جوان و دانشجو که سرمایه هاى کشور عزیزمان هستند شود.
البته لازم به یادآورى است دو دستگى و ایجاد فضاى رقابتى فکرى سالم خود میتواند بستر ایجاد پیشرفت در حوزه اندیشه شود، به شرط آن که از تهدید ها و قدرت نمایى هاى تأسف بار اینچنینى دور بماند.