یادداشت های اجتماعی

تعطیلات نوروز به میانه نزدیک مى شود و ما مثل همیشه محو عملکرد صدا و سیماییم، از کجایش بگویم؟ از "شایعه" غیبت ده روزه رئیس رسانه ملى یا از ادامه غم نامه ى بى پولى صدا و سیما؟

حالا دیگر کار به جایى کشیده که رضا رفیع، مجرى و طنزپرداز معروف نیز از مشکلات مالى میگوید و از سوى دیگر بر مردم منت میگذارد که "یک سال قندپهلو نساختیم که مردم بیشتر قدر بدانند"!

این ادبیات نوین که مردم بدهکار هستند متأسفانه درحال گسترش در میان اصحاب رسانه است.

روابط عمومى صدا و سیما نیز امروز در بیانیه اى که گویا در پاسخ به "شایعه" غیبت ده روزه سرافراز منتشر شده از کیفیت برنامه هاى نوروزى و پر بودن دست صدا و سیما در ایام تعطیلات گفت که البته نیک آن بود که مخاطبان نظر دهند.

ما که در این روزهاى تعطیل سعى میکنیم به دیدار اقوام برویم، یکى دو شهر را در حد توان بگردیم(ما هم مثل صدا و سیما زیاد پول نداریم) و کتاب بخوانیم، تلویزیون راهم گاهى البته میبینیم.

شخصا بیشتر بخش هاى خبرى را دنبال مى کنم، تغییر ایجاد شده در خبر شبکه ى یک و شبیه تر شدن به سبک روز خبرى دنیا (که البته کپى بودن آن کمى بیش از حد نمایان است) از رویدادهاى خوب است، چند فیلم و سریال هم گویا در حال پخش است، ما که نمیبینیم، تابحال تعریفى هم از کسى نشنیده ایم.

البته برنامه هایى هم هست که مثلا با جمع کردن تمامى ستارگان طنز کشور و کپى از نمونه هاى خارجى (از جمله ترکیه اى) سعى در خنداندن مخاطب دارند، که این تلاش پیگیر و زحمات آن بندگان خدا که بلند میخندند و کف میزنند که ما بفهمیم کى باید بخندیم قابل تحسین است. واقعا دست مریزاد.

اصلا کسى حق ندارد از کیفیت بسیار بالاى برنامه هاى نوروزى سیما گلایه کند، رئیس رسانه ملى هم بودن یا نبودنش ربطى به کیفیت ندارد، ولى خوب در کل کیفیت برنامه ها خیلى هم خوب و عالى و پرمخاطب است، همه شبکه ها، مخصوصا شبکه چهار!