یادداشت های اجتماعی

بهتر است تعارف را کنار بگذاریم، صدا و سیما امروز نسبت به هزینه ها و تشکیلاتی که در اختیار دارد یک رسانه ناکارآمد است. صدا و سیما امروز ( پیش از ادغام چند شبکه با هم) 17 شبکه ملی دارد که به زحمت می توان گفت شش یا هفت شبکه خوب دیده می شوند و البته نه در تمامی ساعات روز، که از میان تمام تولیدات صدا و سیما چند برنامه محدود توانسته اند مخاطبان را ساعاتی از رسانه های موازی (همچون ماهواره) جدا کنند.

بدون تعارف بگوییم، ماهواره با اینکه غیرمجاز است و پلیس که حواسش به همه چیز هست (به جز بعضی چیزها) اجازه دارد حتی با عملیات راپل با طناب وارد پشت بام یا بالکن شده و ماهواره را جمع آوری کند(!) توانسته مخاطبین بیشتری در میان مردم داشته باشد، و وقتی این روزها در کوچه و خیابان کمی با دقت به مردم گوش کنیم صحبت بیشتر از "استیج" و "امیر" و "سندی" است تا برنامه های تلویزیونی.

بدون تعارف می گوییم که صدا و سیما این روزها بیشتر از برنامه سازی مشغول پول سازی است و شاید آقای سرافراز و همکاران گرامی شان فراموش کرده اند که تبلیغ فقط باید به صورتی انجام شود که مخاطب بداند در حال تماشای آگهی است، آقای سرافراز و همکاران شریفشان قطعا تحت فشار بسیاری هستند و این موضوع را فراموش کرده اند چرا که تبلیغ در قالب برنامه و با استفاده از مجری هایی که مردم به آن ها اعتماد دارند و از شبکه هایی که به آن ها اعتماد دارند؛ اگر آن محصول یا خدمت بهترین در نوع خودش نباشد، خیانت به مردم است.